Afrika ulusları, yüzyılı aşkın bir süre boyunca tüm kıtayı harap eden yaygın Avrupa sömürgecilik sistemine karşı zafer kazandı. Ancak son Afrika ülkesi Güney Afrika, ulusunun onlarca yıl maruz kaldığı apartheid rejiminden ancak 1994 yılında kurtulabildi. Afrika'da apartheid korkusu hala taze ve sömürgeciliğin ortadan kaldırılması zor sonuçlarının iyileşmesi daha uzun sürüyor. Bir kere, doğrudan sömürgecilik sona erdi ama dolaylı sömürgecilik devam ediyor. Ve en önemlisi, Afrikalılar aynı insanlığın Kızıldeniz'in öte yakasında, Filistin'de hız kesmeyen gerçek sömürgecilikten acı çekmeye devam ettiğini görüyor. Dolayısıyla gezegenin neresinde ve hangi duygular altında olursa olsun sömürgeciliğin çirkinliğinden ve nihai olarak ortadan kaldırılmasından kim bahsedebilir? Ve hiç kimse Afrika'nın çocuklarının sömürgeciliğe karşı direnen insanlığa verdiği desteği sorgulamaya cesaret edemez. Özgür bir Afrika, özgür bir Filistin için çağrı yapmaktan ve bu davaya desteğini güçlendirmekten asla çekinmeyecektir. Bu önemlidir çünkü Afrika yakın geçmişine bakar ve Madiba'nın bir zamanlar "o gün olduğu gibi bugün de doğru" dediği gibi ahlaki ve tarihsel olarak Filistinlilerin yanında olmayı seçmek zorunda kalır.
Ortak Acılar için Sürdürülen İttifakın Doğuşu
Afro-Filistin'in sömürgeciliğe hayır demek ve sömürgeciliğe karşı mücadele etmek için kurduğu doğal ittifak 20. Yüzyıla kadar uzanmaktadır. Hem Afrika hem de Filistin örneklerinde yerli toplumun istilası ve yok edilmesi söz konusu olmuş, bunun sonucunda da sonraki topraklara yabancı, yerleşimci egemen bir toplum ortaya çıkmıştır. Özgürlüklerine rağmen, on yıllardır kıta uluslarının Filistin davasına verdikleri destek ve kolektif dayanışmaları istikrarlı, ana akım ve tereddütsüz olduğunu kanıtlamıştır.
Birinci Dünya Savaşı'nın başlangıcına kadar, Avrupalı güçler Afrika kıtasının coğrafyasının tamamını kontrol ediyordu. Bu aynı zamanda, 1917'de Balfour Deklarasyonu'nun geliştirilmesiyle bir Yahudi devleti için Siyonist bir girişimi donatan aynı Avrupalı güçler tarafından Filistin'de dünyanın son kolonisinin oluşumuna da işaret ediyordu. Milletler Cemiyeti'nin (Birleşmiş Milletler'in selefi) 1922 tarihli kararı Büyük Britanya'yı Filistin'i yönetmekle görevlendirerek Siyonizm hareketinin bir yerleşimci kolonisi kurmasının önünü açmıştır. Avrupalı sömürgecilerin Afrika'yı kontrol etmek ve sömürmek için uyguladıkları barbarca önlemler, yüzde 94'ünde yaşadıkları ve sahip oldukları Filistin topraklarına aktarıldı ve sonunda 1948'de İsrail devletinin felaketle kurulmasına yol açtı.
Afrika'nın eski sömürgecileri olan Batılı Güçlerin proaktif rolü ve desteğiyle Filistin'in bu Siyonist sömürgeleştirilmesi, ortak acılara karşı daha geniş bir Afrika'nın sürekli olarak hizalanması için bir genesis oluşturdu. Son yetmiş yıldır Afrika ülkeleri ezilenlerin yanında durmaya ve kendi anavatanlarında yenilgiye uğrattıkları davaya karşı mücadele etmeye devam ederken, Filistinlilerin anavatanında da bunu sürdürdüler.
Afrika'nın Filistin'e Devam Eden Desteği
Yirmi birinci yüzyıla 20 yıldan biraz fazla bir süre kala ve İsrail devleti 75 yıldır yasadışı olarak işgal edilmiş topraklarda varlığını sürdürürken, Filistinliler acımasız bir apartheid rejimi ve sömürgeci bir ülke altında yaşamaya devam ediyor. Filistinliler, militarize edilmiş Siyonist ideoloji ve İsrail devletinin giderek artan soykırım önlemleri nedeniyle varoluşsal bir tehlike altındadır.
Toprakların yüzde 93'ünden fazlası İsrail'in yasadışı işgali altında ve sadece Yahudilere ait. Filistinlilerin yeni evler, yeni yerleşim yerleri inşa etmeleri yasal olarak yasaklanmış durumda ve İsrail'in kontrolü altındaki şehirleri ve ötesini genişletmelerine izin verilmiyor. Ve İsrail güçlerinin nihai amacının, görünüşte çatışma nedeniyle Filistinlileri yerleşim bölgelerinden komşu Arap ülkelerine itmek, ancak daha sonra İsrail'in 1948'den bu yana uyguladığı bir politika olan geri dönüş hakkına yasak koymak olduğu artık bir sır değil.
İki nokta, Ulusların Filistin davasına, özgür ve bağımsız bir Filistin devletine yönelik sarsılmaz dayanışmasını ve somut desteğini açıklamak için yeterlidir. Afrika'nın daha fazla destek vermesi neden önemlidir?
Birincisi, Afrika sömürgeciliği yenen gücün ta kendisidir. Afrika, sömürgecilikten muzdarip olan ve sonunda sömürgeciliği geri dönülmez bir şekilde yok eden tek bir dev bloğu temsil etmektedir. Afrikalılar için Filistin davası, eski bir düşmana karşı aynı savaşın başka bir coğrafyada devam etmesi anlamına geliyor. Yurtiçinde kazanılan bir zaferin yurtdışında da kalıcı bir zafer getirmesi gerektiğine inanılıyor, zira aynı insanlık on yıllardır sürekli sömürgecilikle baskı altında tutuluyor.
Öte yandan Filistinliler için bu, muzaffer bir Afrika'dan gelecek umut ve manevi destek anlamına geliyor. Böyle bir destek, sömürgeleştirilmiş Filistinlilere yeniden enerji verir ve yerleşimci sömürgeciler tarafından işlenen barbar apartheid uygulamalarına direnmeleri için onları güçlendirir. Daha da önemlisi, bu hem Afrika'da hem de ötesinde, Filistin'in de eninde sonunda zafere ulaşacağına dair sarsılmaz bir inanç aşılıyor.