Yüzyıllar boyunca köle baskınları ve verimli nüfusların kitlesel kaçırılması, Afrika ekonomilerinde işgücü ve insan sermayesi gelişiminde büyük bir düşüşe neden oldu ve bu durum sosyo-ekonomik kalkınma alanındaki ilerlemeyi önemli ölçüde geciktirdi.
Afrika'nın ekonomik kötü performansı, dünya tarafından bugün karşı karşıya kalınan en büyük sorunlardan biri olarak kalıyor. Kıtanın doğal kaynaklarının bolluğuna rağmen, kıta, gelişmiş ülkelerin ekonomik ilerlemesinin gerisinde kalmaktadır. Birçok araştırmacı, kıtanın ekonomik kalkınmasının geriliği ile Avrupa'da köle ticareti arasında bir bağlantı kurmuştur, bu da insan ve ekonomik kayıplara neden olmuştur.
Afrikalılar ve Avrupalılar arasındaki ilk ticaret meşru mallar üzerineydi, ancak kitlesel köle ticareti 1642 ve 1651 yılları arasındaki İngiliz İç Savaşı'nın ardından başladı. Bu çatışma nedeniyle, İngiltere Kralı II. Charles, takip eden dokuz yılı Fransa, Hollanda Cumhuriyeti ve İspanyol Hollanda'sında sürgünde geçirdi ve köle ticaretinin birikim potansiyelini gözlemleme fırsatı buldu. İngiltere'ye dönüşü ve tahta geçişi sonrasında, köle ticaretiyle uğraşan bir kraliyet şirketi kurdu.
Bu tarihten itibaren, İngiliz İmparatorluğu, 1663 ile 1808 arasında milyonlarca Afrikalının köleleştirilmesi ve Atlantik'e sevk edilmesinde önemli bir rol oynadı.
Milyonlarca Afrikalı, kıtayı boyunca kaçırıldı ve çiftliklerde, fabrikalarda, evlerde vb. köleleştirildi. Çoğunlukla, tarlalarda çalışan kölelerin zorlu yaşam koşulları nedeniyle beş yıl içinde öldükleri kabul edilir. Siyahilerin fiziksel olarak daha güçlü olduklarına ve zorunlu çalışma, açlık, engebeli araziler ve aşırı hava koşulları gibi daha zor koşullara daha iyi dayandıklarına dair inanç, durumu daha da kötüleştirdi. Orduya alınanlar, son derece düşük hayatta kalma oranlarına sahip korkunç savaşlara ve kaybedilen savaşlara gönderildi.
16. ve 19. yüzyıllar arasında 13 milyondan fazla Afrikalı köleleştirildi.
Ayrımcılık
1772'de, köleliğe karşı bir hüküm, Afrika toplumları için en büyük insanlık, sosyal ve ekonomik felakete son verdi, ancak karar 1808'e kadar etkisiz kaldı. Kararın ardından, "Londra'nın siyah fakirleri" olarak bilinen ve Amerikan Bağımsızlık Savaşı sırasında İngilizler için savaşan yaklaşık 400 kişi, İngiltere'nin bu istenmeyen kişilerden kurtulması için Sierra Leone'ye gönderildi. Birkaç yıl içinde çoğu hastalıklardan ve barınak ve yiyecek eksikliğinden öldü.
Büyük Britanya'nın, özellikle Afrika ülkelerine yönelik göçmen karşıtı politikaları hala devam etmektedir. Kraliyet Afrika Cemiyeti (RAS) tarafından yapılan bir araştırmaya göre, "Afrikalı başvuru sahipleri, dünya genelindeki başvuru sahiplerinden iki kat daha fazla İngiliz vizesi reddedilme olasılığına sahiptir" ve 2007'den bu yana birçok Afrika'daki vize başvuru merkezi kapatılmıştır. 2020'den itibaren, 24 Afrika ülkesinde İngiliz vizesi başvurusu yapmak artık mümkün olmayacak ve bu 24 ülkenin vatandaşları, İngiliz vizesi için komşu bir ülkede başvurmak zorunda kalacaklar.
Ayrımcılık sadece vize reddiyle sınırlı değildir, ancak prosedür uzun ve bürokratiktir ve genellikle birkaç hafta sürer. Kıtanın vize başvuru merkezleri, başvuruları değerlendirmek ve kararlar almak için gerekli yetkiye sahip değildir. 1,3 milyar kişi için yalnızca iki karar merkezi bulunmakta ve bu merkezler, İngiliz hükümeti ile sözleşme imzalamış bir özel şirket tarafından işletilmektedir. Başvuru sahipleri, genellikle İngiliz ziyaretçilerin ülkelerine giriş vizesi almak için ödediğinden çok daha yüksek ücretler ödemek zorunda kalırlar.
Afrika Ekonomilerinin Yörüngesinin Değişimi
Walter Rodney gibi birçok araştırmacı, köle ticaretinin Afrika ekonomilerini temel olarak değiştirdiğini savunmaktadır. "How Europe Underdeveloped Africa" (Avrupa'nın Afrika'yı Nasıl Alt Üst Ettiği) adlı eserinde, tarih boyunca bazı dönemlerde sosyal grupların, komşularını yağmalayarak kadınları, hayvanları ve malları ele geçirip, ardından bu yağma mallarını kendi toplulukları için kullanarak güçlendiklerini belirtir.
Ancak Rodney'ye göre, Afrika'daki köle ticareti bu tür bir ekonomik faaliyetin getirdiği faydalardan yoksundu. Esirlerin bir topluluğun içinde zenginlik yaratmak için kullanılması yerine dışarıya sevk edilmesi, uzun vadede ekonomik performansı olumsuz etkiledi. Ayrıca, yüzyıllar boyunca köle baskınlarının ve istila edilen ülkelerin verimli nüfuslarının kitlesel çıkarılmasının, Afrika ekonomilerinde işgücü ve insan sermayesi gelişiminde belirgin bir yavaşlamaya yol açtığını ve bu durumun sosyo-ekonomik kalkınma alanındaki ilerlemeyi ciddi şekilde geciktirdiğini öngörmek zor değildir.
Kölelik, sömürü için uygun bir zemin sağladı ve kıtayı değerli insan yeteneklerinden mahrum bıraktı. Bu da ekonomik faaliyetin yönünü etkili bir şekilde değiştirdi, devletin kurulmasını engelledi ve güçlü genç Afrikalıların yakalanmasını teşvik etti. Bu durum, toprakları işleyecek ve ulusal yapı, vergilendirme ve inşaat işlerine katılacak genç Afrikalılar için yol açtı ve ekonomik kalkınmanın yönünü Batı toplumlarına doğru kaydırdı.
References
Nathan Nunn (2008) Slave Trade and African Development
Walter Rodney (1972), How Europe Underdeveloped Africa
Ohio University Press, (2003) Fighting the Slave Trade
Miller, Joseph (1978), Way of Death: merchant Capitalism and the Angolan Slave Trade.